تبلیغات، بهانه‌ای برای تسویه حساب جریان «مدعی عدالت» با «یک کاندیدا» در شیراز

اگرچه تبلیغات میدانی همچون نصب بنر و یا چاپ و نصب پوسترهای خارج از اندازه قانونی، رنگ و بوی انتخابات را دو چندان می‌کند اما تخلفی قانونی است و قطعا اهمیت عدم رعایت قانون انتخابات موضوعی است که برای داوطلبان نمایندگی مجلس که در آینده باید ناظر بر اجرای صحیح قانون باشند، دو چندان رخ نمایی می‌کند.

در نقد عملکرد تبلیغاتی داوطلبان حضور در انتخابات مجلس، باید مجموعه‌ای از موضوعات مختلف و بازه‌ای متنوع از افراد مد نظر قرار گیرد و بی‌شک تمرکز بر یک فرد خاص و برجسته‌سازی برخی تبلیغات وی به‌ بهانه یک تخلف انتخاباتی، اقدامی است که به‌وضوح تسویه حساب شخصی با این کاندیدا را عیان می‌سازد.

این روزها و با وجود کمیت نسبتا بالای تبلیغات در ابعاد مختلف از سوی برخی کاندیداها به‌ویژه جریان موسوم به اصلاحات، گروهی از افراد که داعیه مطالبه عدالت در سطح شهر شیراز را دارند و سوابق قبلی آنها در نقد، با عناوین واهی اسباب تخریب برخی چهره‌های برجسته در شیراز را فراهم کرده است و بی‌تجربگی و یک سویه نگری خود را اثبات کرده‌اند، اقدام به برجسته‌سازی فعالیت‌های انتخاباتی تنها یک کاندیدای اصولگرا کرده‌اند.

اما پرسشی که ذهن را به خود مشغول می‌کند، این است که اگر صدر موضوعات عدالت‌خواهانه را گفتمان فرهنگی بدانیم (گو اینکه جریان مذکور با عملکرد خود در بزنگاه‌های اجتماعی نشان داد در جریان وقایع که باید موضوعات دیگر برجسته می‌شد، شعارهای فرهنگی انتخاب شده است) شایسته این بود که نقد فرهنگی عملکرد تبلیغاتی کاندیداها به‌ویژه نقد شعارهای فرهنگی و حتی فرمت تبلیغات انتخاباتی مورد نقد قرار می‌گرفت.