جای خای یک دانشمند هسته ای در مراسم تقدیر روحانی از صالحی

 اما در میان ذوق زدگی بیش از حد و مرز این روزهای مقامات دولت یازدهم که البته با واقعیت‌های موجود هیچ تناسبی ندارد جای خالی دکتر فریدون عباسی دانشمند هسته‌ای کشور و رئیس سابق سازمان انرژی اتمی به خوبی احساس  می‌شود.

شاید اگر بمب موساد هشتم آبان ماه پنج سال پیش درست منفجر شده بود هم اکنون او نه جانباز هسته‌ای بلکه شهید هسته‌ای بود که به خیل دوستان شهیدش پیوسته بود و در چنین روزی خانواده وی هم از حسن روحانی نشان افتخار دریافت می‌کرد.اما درست عمل‌نکردن بمب موساد خود عامل مبارکی شد تا فریدون عباسی ادامه دهنده راه شهدای هسته‌ای در روزهایی باشد که دستاوردهای شهید شهریاری، علی محمدی و احمدی روشن را در معامله‌ای برد-برد! به ثمن بخس به دشمنان این کشور فروخته شده است؛ باقی ماندن در راه شهدای هسته‌ای خود دلیل اصلی مغضوب واقع فریدون عباسی از سوی دولت یازدهم است.

اما از طرفی دیگر روحانی امروز به کسانی نشان افتخار داده است که در طی دوسال و نیم گذشته به نابود کردن صنعت هسته‌ای کشور افتخار کرده‌اند؛ قلب راکتور آب سنگین اراک که ثمره تلاش شبانه روزی دانشمندان هسته ای این کشور بوده را درآورده و در محفظه‌های آن بتن ریختند، میزان غنی سازی را به زیر پنج درصد رسانیده و فردو را که در عمق ۹۰ متری زمین واقع شده است به یک مرکز آموزشی تبدیل کردند؛ نفوذی که تا عمق نود متری زمین پیش رفته است!